Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza

(Za wiki:)

Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza

Ciągły szlak turystyczny, znakowany kolorem czerwonym czerwony, prowadzący od Świeradowa-Zdroju do Prudnika przez najciekawsze partie Sudetów.

Koncepcja szlaku pojawiła się na posiedzeniu Międzyoddziałowej Komisji Sudeckiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, która odbyła się 24 października 1947 r. Rok później zaczęto prace nad znakowaniem szlaku. Z okazji 100-lecia turystyki w Polsce, przypadającego w 1973 r., Komisja Turystyki Górskiej ZG PTTK nadała Głównemu Szlakowi Sudeckiemu imię Mieczysława Orłowicza, w uznaniu jego zasług dla turystyki i krajoznawstwa.

Na przestrzeni lat przebieg szlaku ulegał pewnym modyfikacjom. Obecnie rozpoczyna się w Świeradowie-Zdroju, prowadzi przez Góry Izerskie (Wysoka Kopa, Wysoki Kamień) do Szklarskiej Poręby, następnie przez Karkonosze (Wodospad Kamieńczyka, Wielki Szyszak, Przełęcz pod Śnieżką) do Karpacza; kolejnymi etapami są Rudawy Janowickie (Skalnik) do Krzeszowa, Góry Kamienne i Góry Czarne do Jedliny-Zdroju; Góry Sowie (Wielka Sowa), Przełęcz Srebrna oddzielająca je od Gór Bardzkich. Dalej, interesującą miejscowością na szlaku są Wambierzyce, skąd trasa prowadzi w Góry Stołowe (Skalne Grzyby, Błędne Skały) i do sudeckich uzdrowisk: Kudowy-Zdroju, Dusznik-Zdroju; dalej: Góry Orlickie, Bystrzyckie, Krowiarki, Masyw Śnieżnika, Wodospad Wilczki, Lądek-Zdrój, Góry Złote. Końcowym punktem szlaku był niegdyś Paczków, ale od kilku lat szlak się kończy w Prudniku u podnóża Gór Opawskich.

Całkowita długość szlaku 350 km, zakładany czas przejścia 87 godzin* (dotyczy odcinka do Paczkowa).
Od Świeradowa Zdroju do Prudnika GSS liczy około 450 kilometrów.

Na początek bardzo dobra strona, na której znajduje się opis szlaku wraz z podziałem na etapy, galeria zdjęć, połączenia komunikacyjne oraz co bardzo przydatne - baza noclegowa, znajdująca się wzdłuż szlaku:

[link widoczny dla zalogowanych]

Malownicza i rzadko uczęszczana część szlaku prowadzi przez Wzgórza Lewińskie i południową granicę Gór Stołowych - z Dusznik Zdrój do Kudowy Zdrój. Odcinek ten jest dość mało popularny, ale ze względu na to, że w większości prowadzi przez leśne drogi utrzymywane przez nadleśnictwo, oraz jakieś lokalne dróżki, da się go przejść łatwo i przyjemnie bez przedzierania się przez chaszcze.

Po drodze mijamy ruiny zamku Homole. Znajduje się on na górze Gomoła - trochę zarośnięta, gdy na drzewie nie ma liści wygląda jak jeż. Na zamek prowadzi niebieski szlak odbijający w pewnym miejscu za wsią Ludowe. My kierujemy się w stronę góry Grodczyn.

Kolejna tajemnicza kapliczka, z pewnością ma coś wspólnego z Riese i Rudigerem

Po drodze rozpościerają się widoki m.in. na Obniżenie Dusznickie:

Na stoku góry Grodczyn można znaleźć pozostałości dawnego górnictwa wapienia w postaci ruin wapienników...

...różnych niezidentyfikowanych budynków zbudowanych z kamienia...

...głębokich jarów, wąwozów i wybrań...

...kamieniołomów...

... kolejnych wapienników...

...i porozrzucanych tu i ówdzie hałd urobku:

Minąwszy ślady dawnego górnictwa po przejściu przez las dochodzimy do węzła szlaków turystycznych, gdzie Główny Szlak Sudecki przecina się ze szlakiem zielonym. W tym miejscu, gdyby ktoś był bardzo zmęczony, może zejść do Kulina Kłodzkiego i stamtąd odjechać pociągiem. Idąc dalej GSS dotrzemy do Kudowy Zdrój. My skręcamy w lewo i udajemy się do Lewina Kłodzkiego. Po drodze podziwiamy widoki

Mijamy zabytki architektoniczne...

..."Restaurację Elisabeth"... Smile

... bardzo groźnego piesia, który mimo to że był groźny, dał się pogłaskać:

Wieś Leśna. Kolejny stary dom i coraz bliżej Lewina Klodzkiego. Że jeszcze go korniki nie zeżarły... Razz

Obok domu znajduje się kapliczka. Ogólnie jest to teren bogaty w kapliczki. Niektórzy by mieli frajdę Laughing

Nieopodal znajduje się kolejny dom. Domu "strzeże" kot. Uwaga - kot jest bardzo przyczepialski, bardzo trudno się go pozbyć. Za nami szedł około kilometra.

Wreszcie dochodzimy do Lewina Kłodzkiego, gdzie na stacji PKP kończy się podróż.

To tyle